Path of least resistence - Brains Before Bullets

Því meira sem ég velti fyrir mér hvert þessi veröld stefnir, sé ég skýrar að allt þokast þetta áfram af mannanna völdum. Ég sé tækifæri til viðsnúnings í ótrúlega mörgum hlutum, og á sama tíma sé ég hvernig andinn er tekinn frá okkur, bita fyrir bita.

Það er sem fínofið net aðgerða og stofnanna sem draga úr okkur allan mátt.

Fjölmiðlar. Þeir eru uppfullir af flóknum fréttum, óskýrum og erfiðum fyrir venjulega að fylgja. Fyrir vikið fáum við það sem ég kalla fréttadoða. Við missum einbeitninguna gagnvart fréttunum, förum að lesa yfir fyrirsagnir án þess að lesa fréttina sjálfa, og látum duga að heyra fréttir útvarps og sjónvarps. Tilfinningar sem við upplifum þegar við fáum allar þessar fréttir, eru annars vegar reiði og hatur gagnvart kerfinu, og hins vegar vanmáttur, ringulreið og þreyta gagnvart kerfinu.  Við finnum okkur ráðþrota.

Bankar. Bankarnir eru líka flóknir og erfiðir að ná tökum á ef við erum leikmenn í viðskiptum. Við tökum við “leiðsögn” þjónustufulltrúanna og leggjum eigur okkar og skuldbindingar í hendur starfsmanna bankanna. Við vitum að kerfið er ekki sanngjarnt og það virðist aðeins vilja rétta hlut þeirra fáu. Tilfinningar sem við upplifum þegar við reynum að eiga viðskipti við bankana, eru annars vegar reiði og hatur gagnvart bankanum, og hins vegar vanmáttur, ringulreið og þreyta gagnvart kerfinu. Við finnum okkur ráðþrota hér líka.

Stjórnvöld. Það líður ekki sá dagur að ég heyri ekki athugasemd eða mótbárur á stjórnvöld. Þessi stofnun sem að nafninu til er í okkar eigu virðist ekki vera að vinna fyrir okkur. Þvert á móti koma lausnir sem virðast sérsniðnar að bönkum og fjármálastofnunum. Grunnur þjóðfélagsins, heimilin, eru ekki sett í fyrsta sæti. Orðatiltæki eins og “Heima er best”og “Home is where the heart is” eru í útrýmingarhættu.  Enn og aftur finnum við okkur ráðþrota.

Atvinna. Verkalýðshreyfingin virðist lömuð, atvinnuleysi eykst, gjaldþrota fyrirtækjum fjölgar.

Það skal engan undra að við missum kraft þegar allt í okkar umhverfi spyrnir gegn okkur. Jafnvel þeir sem spyrna gegn okkur virðast ráðþrota. Stjórnvöld hver á móti öðrum, atvinnulausir mótmæla ekki, heimilislausir og matarlausir eru hvergi til umræðu. Þeir einu sem virðast á lífi eru þeir reiðu, þeir fáu sem þora að standa og mótmæla.

Kviksyndi.  Allt í kringum mig er ruglingslegt. Það er svakalega erfitt að setja fótinn niður. Það er eins og stjórnvöld annars vegar og bankar hins vegar séu að halda okkur í kviksyndi og neita okkur um fastan grunn til þess að hefja uppbyggingu okkar. Við þurfum festu til að geta staðið styrk. Enginn treystir þeim “grunni” sem við stöndum á.

Bankinn vill bara peninginn þinn og eignirnar þínar. Flestir eru farnir að sjá að bankinn er að éta allt fjármagn upp löglegu en siðlausu leiðina. Tvöfalt kerfi þar sem valdir fá afskrift, en almúginn þarf að borga.

Þá kemur vangaveltum mínum um aðgerðir sem ég get hrint í framkvæmd án þess að brjóta rétt minn og ógnar ekki mínu frelsi og framtíð. Hvað getur einstaklingur gert þegar bankariseðlan virðist ætla að éta hann lifandi?

Er hægt að draga tennurnar úr þessari risaeðlu?

JÁ!!

Sannleikurinn um bankann er að hann lifir á 2% bindiskyldu. Í stuttu máli þá getur bankinn lánað út féð sem ég hef lagt inn.  Minn peningur er ekki í bankanum.  Hann er í láni.  Bankinn hefur aðeins lofað að endurgreiða mér ásamt vöxtum að launum fyrir að "geyma" peninginn.

Bindiskyldan er síðan ásinn í erminni. Ef ég legg inn 10.000 krónur í banka, þá “má” sá banki lána út 98% af því sem ég lagði inn, eða 9800 krónur.Aðeins 200 kr eru trygging.  Þá liggur ljóst við að ef ég tek út krónurnar mínar, þá má bankinn ekki lengur lána 98% af því. Hvað gerist ef allir taka út peninginn sinn?

Annað sem bankinn lifir á eru þjónustugjöld. Flestir nota debit og kreditkort. Flestir fá reikninga gegnum heimabanka, eða með greiðsluseðli frá bankanum. Bankinn er að taka gjald fyrir allt sem við gerum.  Því meira sem ég geri sjálfur, því minna getur bankinn rukkað mig fyrir. Það er betra að staðgreiða árið en að setja bíla og hústryggingarnar á boð- eða raðgreiðslur.

Gallinn er að við höfum komið okkur í erfiða stöðu, en það er hægt að bakka út.  Að losa sig við debitkort er að minnsta kosti 15.000 króna sparnaður á ári per einstakling.

Ef 100 þúsund debitkortum er skilað inn mun bankinn verða af einum og hálfum milljarði í færslugjöldum, hið minnsta.  

Það ert þú sem hefur valdið.    Ekki láta tilfinningarnar ráða för.  

Kynntu þér hvað þú átt að gera!!

Kynntu þér Fimm atriði sem þú ættir að gera fyrir þig og þína fjölskyldu

 

Nánar um bindiskyldu: http://kritor.blog.is/blog/kritor/entry/707387/

Afskrifa líklega milljarða